BRENDA DIX 

Lucia zaczęła się szykować dość wcześnie, choć nie potrzebowała jakoś szczególnie dużo czasu. Ubrania trochę bardziej wyjątkowe niż zwykle, czerwona koszula w czarną kratę, na to czarna skórzana kurtka (sztuczna skóra, ale ładnie udaje prawdziwą, więc większość osób nawet nie zauważa), martensy i spodnie w odcieniu ciemnej, winnej czerwieni, makijaż taki jak zwykle czyli trochę podkładu. No, machnęła jeszcze rzęsy tuszem. Jak na nią to się wysiliła. Potem siedziała z książką w ręce, choć jakoś nie potrafiła się skupić na czytaniu jej. Mózg dziewczyny znalazł sobie temat do rozmyślań i uczepił się go skutecznie utrudniając inne czynności wymagające jakiegokolwiek skupienia. Ash Blake zaprosił ją na koncert. Osobiście. W sumie nie tyle zaprosił, co przekonał żeby przyjęła zaproszenie reszty ekipy, ale można to chyba uznać za tożsame. Tak czy inaczej z jakiegoś powodu chciał ją na tym koncercie i było to dla niego na tyle ważne, że sam do niej zadzwonił i poprosił, żeby przyszła. A ona się zgodziła nawet nie wie czemu. Znaczy, powiedziała że jeszcze zobaczy, że może jej coś wyskoczyć, ale oboje wiedzieli już wtedy, że musiałoby się stać coś naprawdę wielkiego, by opuściła ten koncert. Lucia szukała w głowie wyjaśnienia dla takiego zachowania. Jego i swojego. Nie była za bardzo fanem takiej muzyki. Słuchała czasem, ale szału na tym punkcie nie miała nigdy. Przesłuchała jakieś utwory tych Ciar, które znalazła gdzieś na soundcloud czy youtube. Nawet niezłe, ale równie dobrze mogłaby ich słuchać na telefonie i nie musiałaby się pchać w żadne tłoczne miejsce. Ash… trudno powiedzieć, ale nawet jeżeli, to nie był to powód by ją przekonywać. Ani dla niej by szła. Lubiła go? Albo on ją? Przecież prawie się nie znali. Widywała go czasem, słyszała wiele o nim, zdarzało jej się nawet z nim rozmawiać i chyba nawet częściej niż większość. Nawet czuła do niego jakąś sympatię, ale wciąż nie nazwałaby tego więzią i on raczej też nie. W końcu zachowywał się względem niej równie życzliwie co wobec każdego i jej to jak najbardziej odpowiadało. Solidarność introwertyków? Możliwe. Na pewno wiedziała o nim to, że nie należał do osób otaczających się wielkim gronem przyjaciół o większym lub mniejszym stopniu przywiązania i sprawiał wrażenie takiego co nie przepada za tłumnymi imprezami, więc może liczył, że nie będzie pierwszym, który się zmyje. Jednak on chyba nie przejmował się za bardzo takimi rzeczami. Nie chciał w czymś uczestniczyć, to nie uczestniczył i już, pewnie takiej imprezy też to dotyczyło. Z lenistwa to, że zdecydowała się pójść mogła zrzucić na charyzmę Asha i póki co chyba stuprocentową skuteczność w przekonywaniu ludzi.Jednak nie tłumaczyło to takiego ruchu ze strony uczelnianego geniusza. A może on jest psychopatą i ma jakiś swój morderczy plan dla niej? Geniusze mają przecież większą tendencję do odchyleń na tym tle. Pieprznęła facepalma. Co ona? Fanatyk teorii spiskowych? Miły, przystojny i inteligentny facet zaprasza ją na koncert, a ta jeszcze wybrzydza? Uśmiechnęła się ironicznie odkładając książkę na stolik nocny, wzięła torbę i wyszła w końcu na ten koncert informując właściciela, że prawdopodobnie wróci późno. Nie pierwszy raz słyszał ten komunikat i póki nie robiła hałasu wracając, nie zamierzał się czepiać. Deszcz wielu osobom by przeszkadzał, ale Lucia nie miała nic przeciwko. Rozłożyła parasol- jeden z tych podręcznych mieszczących się do torebki i ruszyła w stronę baru, gdzie miała spotkać Asha.

Hrabina robiła się nerwowa, za chwilę będzie zła. Jay ją zaprosił, a teraz znikł zostawiając ją z Claudią, która teraz nie mówiła nic, z niewiadomego powodu. Albo nie miała nic dopowiedzenia, albo nie chciała nic powiedzieć. Cheryl też jakoś szczególnie rozmowna nie była. Cieszyła się z autografu muzyka, jednak miała dziwne uczucie, bo to jej rywalka załatwiła taki prezent. Teraz dziewczyna będzie musiała odwdzięczyć się na jej urodziny w równym, bądź lepszym stylu. Tylko kiedy ona miała urodziny? Cheryl złapała się, że zapomniała, a teraz tak głupio zapytać. Jak tylko Claudia zamówiła swoje piwo, solenizantka poprosiła o RED Desperadosa i nie ukrywała oburzenia, gdy znów zostaliwi ją samą. To był JEJ dzień! Po chwili jednak wykorzystała moment i chwyciła za komórkę. Chciała sprawdzić co dzieje się w wirtualnym świecie: Wchodząc na czat forum Cheryl mogła ujrzeć kilka odpowiedzi. Jedna była zapytaniem o sesję, którą rozgrywali. Nic ciekawego dla dziewczyny jak na ten moment. Pozostałe wiadomości były od Foxy. Moderatorki. FOXY: WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO SADIMA!!!!! FOXY: * wrzeszcząc* STOOO LAT STOOOOOOO LAT... FOXY: itede itepe FOXY: PS. walić pajaca Dziewczyna była znana z dosadności i takiego też słownictwa. Cheryl odpisała na szybko: Sadima: Dziękuję Ci bardzo słońce. :* :* Sadima: A co do KP mam już napisane prawie wszystko i wyślę jak tylko wrócę do domu. Sadima: Jeszcze raz dziękuję za życzenia! Cheryl znana była z tego, że telefon był jak jej druga reka, więc jeszcze przeglądała SMSy z życzeniami, nawet jak Jay i Claudia podeszli, dopiero po chwili ocknęła się, że to niegrzeczne i schowała telefon do torebki. - Dziękuję bardzo- powiedziała podnosząc kieliszek w górę i stukając się i z Jayem i z Claudią. Wypiła szota od razu i położyła kieliszek na tacy dnem do góry. -Już nie mogę doczekać się, kiedy wreszcie zagrają- dodała podczas rozmowy. Może w końcu obie byłe przyjaciółki wyluzują się na tyle, by swobodnie rozmawiać. Solenizantka wyłapała skwaszoną minę Jaya, choć na początku uznała, że to jest wynik wylania piwa, jednak potem doszła do wniosku, że to przez spotkanie z tym mężczyzną. Podeszła do Jaya i pogładziła go po ramieniu, aby zwrócić jego uwagę. Oczy chłopaka wciąż jeszcze były groźnie zwężone, gdy odwrócił do niej głowę. Ale na twarzy już zakwitał lekki uśmieszek przyjemny niczym najczerwieńsza i najbardziej kolczasta róża. Był to jego wyraz uprzejmości, bez zniżania się do bycia bezpodstawnie miłym. - Druga runda? - zapytał. Cheryl jednak uśmiechnęła się. - Koniecznie, bo swoje wylewasz za kołnierz- dogryzła mu, widząc rozlane piwo. -Patrz, masz ochlapane buty- dodała i gdy spojrzał w dół, to palcem smyrnęła go w nos. Jay niczym zły pies zmarszczył nos i spróbował ugryźć ją w palec. Oczywiście nie przyłożył się do tego i palucha nie dziabnął. Po tym uniósł brwi w wyrazie drwiny z całej tej sytuacji. Claudia w tle przewróciła oczami, nie psuła im jednak zabawy. Z ciekawością rozglądała się wokoło, po ludziach. - To potrzymaj - wetknął Cheryl swojego Red Stripe'a w dłoń. - Co chcesz? Solenizantka odebrała butelkę od Jaya. - Chcę to samo co wcześniej i nie gryź, bo będziesz musiał robić opatrunek.- puściła mu oczko, potem spoważniała. - Kto Ci popsuł humor? Widziałam.- - Jakiś nieuważny dupek. - Jay ostentacyjnie otrzepał perfekcyjnie czystą koszulę. Dając do zrozumienia, że cały zestaw ubrań tamtego na pewno nie byłby wart tyle co ona. - Nie ważne. - Ważne, nie ważne, nie krzyw się tak, bo Ci zostanie i zepsujesz mi urodziny - wbiła palec w jego brzuch, nie mocno, byle połaskotać. - Będę miała go na oku, Ciebie gagatku też- zaśmiała się i pozwoliła zaprowadzić do Claudii, bo uznała, że Jay utnie temat i nie będzie chciał kontynuować rozmowy. Jay zaśmiał się szczerze w reakcji na zaczepki Cheryl. Gdy znaleźli się znów w bliższej gromadzie, skoczył raz jeszcze po kolejkę szotów. Przy barze znów natknął się na grupę tamtych mężczyzn. Tym razem obyło się bez wrogich spojrzeń, bo tamci zajęci byli rozmową z innym, stojącym przy barze. Jay nie mógł wiedzieć, że był to Avery Blackbourne, właściciel pubu.

Został zaserwowany przez bardzo przystojnego, białowłosego chłopaka w podobnym mu wieku, o błękitnych oczach. Nie wydawało mu się, by owy był studentem, ale znów Jay nie przykładał na codzień dużej uwagi, o ile w ogóle do podrzędnych istot. Uznał, że teraz zdecydowanie z tym przesadza. Zostawił chłopakowi napiwek, bo kto bogatemu zabroni i wrócił z trzema szotami tym razem trzymanymi w rękach. W tym tłumie przypominał sapera niosącego bombę, która w każdej chwili mogła wybuchnąć. W międzyczasie Claudia, może ośmielona alkoholem spróbowała porozmawiać troszeczkę z Cheryl. Zapytała się jak dziewczyna spędziła urodziny i jakie zespoły poza Ciarami lubi. Dziewczyna opowiedziała o przygotowaniach, które ważniejsze były dla jej matki niż jej samej, bo dla niej ten dzień był koszmarem aż do teraz, gdzie może spędzić go w gronie znajomych i przy muzyce ukochanego zespołu. Poza Ciarami wymieniła kilka zespołów o podobnym brzmieniu. Jeszcze zanim zaczęli grać, puściła Claudii co ciekawsze kawałki z komórki, bo przecież lepiej pokazać nagranie niż opowiadać, prawda? - Zakład o dychę, że Jay rozleje- zagadała do Claudii widząc, jak kolega z roku stara się przynieść kieliszki z zawartością.

I Miss the Misery

I Am The Fire