W Trójlesie najbardziej powszechną religią jest Mitologia Trójlasu. Według niej świat został stworzony przez wielu bogów, którzy opiekują się (lub nie) jakąś jego częścią, wybraną rasą bądź rejonem świata. Bóstwa te nie toczą ze sobą wojen, dzięki czemu kapłani Helma mogą być mile widziani w miejscach, gdzie preferuje się wiarę w Elohne bądź Varosa. Cała Mitologia zawiera się w dwóch księgach: "Drar Forre Engina", która jest podstawą wszelkiej wiary oraz w "Opowieści o Torlofie", która jest drugą podstawą wiary, jednak wyłącznie u krasnoludów. W czasie wojen często mówi się też o starciach bogów, jednak wojna na tle religijnym między przedstawicielami Mitologii Trójlasu nigdy nie miała miejsca. Oczywiście na kontynencie są też ludy, które nie uznają tzw. Prawdziwych Bogów i oddają cześć Wymarłym Bóstwom, takim jak np. Moloch.

Istoty niegdyś walczące z bóstwami. O ile jednak nie można udowodnić istnienia bóstw, o tyle szczątki wielu z Prastarych Demonów można odnaleźć jeszcze w Trójlesie. Szczególnie na terenach Ajhady. Ostatnim z Prastarych Demonów był Moloch.

Miejsce stworzone przez Nomalasa na życzenie Varrosa. Więzienie bez wyjścia, gdzie trafić miały wszystkie demony i potępione dusze. Wiele ras wierzy, że po śmierci trafią właśnie tam.

Patronka Złotych Elfów, matka przyrody i życia. Przedstawiana jako dojrzała, piękna bogini, zazwyczaj naga, z elfimi uszami. Jest uznawana za główne bóstwo ich rasy, a jej kult jest rozpowszechniony na całym kontynencie. Świątynie Elohne można spotkać w każdym z wielkich miast. Większość Starszych Ras także oddaje jej cześć. Kapłanki i kapłani tejże bogini mają swoją siedzibę w Ash-Un, a specjalizują się w magii leczniczej.

Bóstwo Aleksandryjczyków, przedstawiane jako wysoki mężczyzna z koroną. Uznawany za króla wśród bogów, którego domeną miała być sprawiedliwość oraz uczciwe rządy nad światem. Kapłani i kapłanki Varrosa stworzyli swego czasu wiele zakonów, które dość dobrze ze sobą współgrają. Istnieje też Akademia Paladynów w Patronute Pal. Wyznawcy Varrosa przestrzegają Kodeksu, czyli spisu praw i nakazów moralnych, gdzie zawarte są też opisy różnych ceremonii i uroczystości. Obecnie wszystkie zakony jednoczą się pod nazwą Kościoła Varrosa. W każdy piąty dzień tygodnia, w każdej ze świątyń Varrosa jest odprawiana specjalna msza, która ma na celu zesłanie błogosławieństwa na ludzi ją odprawiających.

Krasnoludzki bóg opatrzności. Przedstawiany jako krasnolud z siwą brodą do kostek oraz wielkim młotem runicznym. Uznawany jest za stworzyciela Pasma Gór Astulskich, gdzie przeprowadził swój lud w stronę morza. Helm wspiera religijnych oraz tych, którzy żyją godnie i uczciwie. Jest to troszkę ironia losu, gdyż w Mitologii obraz Helma jest nieco inny. Zimny i wyrachowany, próbujący wybić się nad resztę bogów. Czciciele Helma jednoczą się kilka razy w roku w świątyniach, by odprawiać modły.

Pierwszy ze wszystkich bóstw. Posiadł ogromną moc twórczą, dzięki której potrafi odmieniać bieg wydarzeń. Praojciec dżinów i ifrytów, twórca Otchłani, spełniający boskie życzenia. Jego postać przewija się w wielu mitach i podaniach. Motywy jego działalności nie są znane. Ponoć tylko on mógł zakwestionować boskie prawo, a jego moc przewyższała sądy Varrosa.

Bogini wojowniczka, przedstawiana jako dzika kobieta z długimi, brązowymi włosami. Na początku czasów była gotowa poświęcić całe życie na kontynencie, by zdobyć włócznię, która zdolna będzie pokonać każdego z bogów. Owa włócznia została następnie zamieniona w Słońce, a sama Trynut została skazana na wieczne zakopanie od pasa w dół w skałach. Jest czczona przez orków, cyklopy, trochę Starszych Ras oraz krossów żyjących w pobliżu Olbrzymiego Kanionu.

Bóg bohaterów. Praojciec i pogromca smoków. Przedstawiany jako mężczyzna z czaszką smoka jako hełm, kłem smoka jako amulet oraz ogromnym, ciężkim mieczem. Jest czczony przez Starsze Rasy oraz krossów. Czasami ktoś postawi mu kapliczkę, przy której następnie zaświeci świeczkę i odmówi modlitwę. Nie ma żadnego ugrupowania, które wyznawałoby wiarę w niego na szeroką skalę. W Mitologii Mirande wspierał walczących do samego końca. Pojawiał się, gdy bitwa wydawała się już przegrana i dziesiątkował oddziały wrogów.

Dobroduszna bogini gnomów, mieszkająca w glebie. Jej domeną były uprawy rolne, dobre jedzenie oraz spokój w domostwie. Gnomy stawiają jej kapliczki, natomiast większość Starszych Ras czasem odmówi do niej modlitwę, zwłaszcza w przypadku nieurodzaju. Kościół Varrosa natomiast niemalże zapomniał o istnieniu tejże bogini.

Bóg śmierci. Przedstawiany jako kosiarz w czarnej pelerynie z kapturem, pod którą kryje się pustka. Jest czczony jako jedno z dwóch głównych bóstw w Ajhadzie.

Bogini rozkoszy. Przeciwieństwo Kalep, bogini miłości. Ezor jest przedstawiana na tysiące sposobów, utożsamia się ją z najbardziej mrocznymi i złymi pragnieniami. Jest wynaturzeniem miłości i piękna.

Mityczna żona Mirande, przedstawiana jako kobieta piękniejsza od Elohne. Uosobienie prostoty, czystości i wszelkiej miłości. Przeklęta przez Zerona, zrodziła Mirande siedem córek, księżniczek apokalipsy, które są siedmioma grzechami głównymi.

Jedna z pomniejszych bogiń, uznana przez Kościół Varrosa za wymarłą. Nazywana Panią złych snów, boginią proroczych wizji i Wielką Przędącą. Jej moc miała objawiać się pod postacią wizji i snów, które zsyłała na śmiertelników. Miały one różne charaktery, zazwyczaj jednak negatywne, jako rodzaj kary bądź ostrzeżenia.

Jest on głównym bohaterem "Opowieści o Torlofie", czyli drugiej Świętej Księgi krasnoludów. Mówi o wydarzeniach toczących się na wybrzeżu Morza Knulskiego, gdzie narodził się owy Torlof i jego brat- Tales. Pierwszy był prorokiem Helma, drugi zaś został spaczony przez Prastare Demony. Protagonista przyczynił się do zjednoczenia wszystkich klanów krasnoludzkich i założył miasto Astul, zabijając w górach Talesa. Pokonał też ostatniego z Prastarych Demonów- Molocha z Cenity. Torlof był potężny i władał piorunami.

Brat Torlofa, władający ogniem i ostrzem. Według mitów wybrał się do Wulkanu Stro-Un i doprowadził do jego wybuchu, zyskując przy tym ogromną moc i niszcząc ogromną część lasów i miast Starszych Ras. Ostatecznie zostaje zabity przez Torlofa w miejscu, gdzie następnie zostało wzniesione Astul.

Moloch z Cenity. Przedstawiany jako gigant o płonącej, magmowej skórze. Posiadał jedno, ogromne oko z czarnego kryształu, które ostatecznie zostało rozbite przez Torlofa. Został zesłany do Otchłani, gdzie żywi się ciałami martwych niemowląt z nieprawego łoża. Zginął jako ostatni z Prastarych Demonów.

Demon, który przemienił niegdyś część rasy Aleksandryjskiej w Diabelstwa.

Krasnoludzki przesąd, który mówi, że jeśli przy dotknięciu po raz pierwszy jakiejś osoby, poczujemy na sobie ostre, zimne dreszcze, owa osoba będzie związana z naszym życiem już do końca.

Elficki zwyczaj mający na celu włączenie do rodziny (również rodu) osoby całkowicie z nami niespokrewnionej. Często jest wykorzystywany w celach politycznych, choć stosuje się go także przy adopcjach. Sam rytuał wziął swój początek z wierzeń Starszych Ras, choć praktykują go głównie elfy i krasnoludy.