Strefa Sesji RPG • SSRPG - Cetus

Strona 171 z 219

[ Wpisy: ]

Poprzednia 1, 2, 3, ... 170, 171, 172, ... 217, 218, 219, Następna

Autor	Wiadomość
Data	20.08.2018
Rosie	21:58:55 Rosie Przemykała tak aż znalazla schronienie.
Narracja	22:00:32 Narracja [Rosie] Za barakami z jednej strony był las, z drugiej gęste szuwary nad rzeką.
Agnes	22:03:24 Agnes obróciła się w stronę zbliżającego się mężczyzny trzymając się za krwawiące ramię.
Rosie	22:04:26 Rosie Niby w lesie mogłaby spać spokojnie... tylko myśl o tym że prawdopodobnie ktoś potrzebuje pomocy nie dawała jej spokoju... a i ten ptak jej pomógł. Postanowila że ona też mu pomoże. Tak z czystej wdzięczności.
Mężczyzna	22:08:46 Mężczyzna zatrzymał się. Zerknął czy nóż trzymała wciąż w dłoni czy został on wbity w gardło ich towarzysza.
Rosie	22:16:05 Rosie Zaczęła wracać do tamtego budynku.
Narracja	22:20:25 Narracja [Rosie] Dostrzegła jakieś kudłate stworzenie które usiadło jej na drodzem przed drzwiami. Zaraz podszedł do niego człowiek, głaszcząc je po łbie
Rosie	22:25:39 Rosie Udawała trawę.
Sztylet	22:27:22 Sztylet wciąż znajdował się w gardle pokonanego. Agnes wstała. - Proszę, nie zabijajcie mnie.
Mężczyzna	22:30:19 Mężczyzna podszedł do niej. Z sakwy przy pasie wyjął bandaż jedną ręką, dał jej znak by pokazała ramię.
Narracja	22:33:35 Narracja [Rosie] Mijały kolejne minuty a oni wciąż zagradzali jej przejście. W końcu padła krótka komenda "waruj" i człowiek poszedł w swoją stronę
Agnes	22:33:37 Agnes postąpiła zgodnie z jego oczekiwaniami.
Mężczyzna	22:34:35 Mężczyzna musiał opuścić broń by obwiązać jej rękę bandażem.
Rosie	22:37:06 Rosie Powoli przemieszczała się w swoją stronę.
Agnes	22:39:01 Agnes spojrzała na niego pogardliwie. - Dlaczego mi pomagasz? Nie jest ci przykro, że zabiłam twojego towarzysza?
Narracja	22:42:08 Narracja [Rosie] Pies leżał pod drzwiami utrudniając przejście.
Mężczyzna	22:42:50 Mężczyzna - Przecież nie puścimy cię wolno. A zabierać cię z nami nie ma sensu jak się za pięć minut wykrwawisz.
Agnes	22:46:05 Agnes - Zabierać? A gdzie mnie zamierzacie zabrać? - mimo bólu wysiliła się na łobuzerski uśmieszek.
Mężczyzna	22:48:22 Mężczyzna teraz sięgnął po sznur żeby związać jej ręce za plecami.
Rosie	22:52:41 Rosie Spróbowała przejść obok niego i unikać deptania po fturze. Może zdąży przemknąć niepostrzeżenie.
Agnes	23:01:07 Agnes - Bądź delikatny. Chyba chciałbyś, żeby krwawienie z mojej rany ustąpiło?
Mistrz Gry	23:05:00 Wilcza rzuca kością: (Pies zauważy Rosie?) 1.1k100(m0%) = 74 2.1k100(m0%) = 100 3.1k100(m0%) = 65 [Wynik:TAK]
Narracja	23:05:24 Narracja [Rosie] Zwierzak machnął ogonem, opuszczając łeb w jej stonę.
Narracja	23:07:03 Narracja [Agnes] Mężczyzna mruknął coś niezadowolony, związał jej ręce. Z jej raną trochę to bolało, ale mogło być gorzej. Pozostali wyłonili się ze swoich kryjówek. Ten który zaproponował jej poddanie się, miał pół twarzy poparzonej jej płomieniami. Zaraz zaczął wydawać rozkazy.
Rosie	23:10:25 Rosie Udawała pospolitą kępkę trawy. Nie ma się na co gapić.
Agnes	23:13:17 Agnes spojrzała na przywódcę. To nie był pierwszy raz gdy widziała poparzonego człowieka. Zanim została zmuszona opuścić swoja rodzinną wioskę, jej płomienie poraniły już wielu, pozostawiając paskudne blizny.
Narracja	23:19:25 Narracja [Rosie] Pies faktycznie się nią po chwili znudził.
Rosie	23:22:23 Rosie Coś kazało jej teraz głośno westchnąć z ulgą, ake zwalczyła to w sobie i cichytko poszła dalej.
Narracja	23:23:17 Narracja [Agnes] Mężczyzna na razie nie przejmował się raną. Należało opatrzyć resztę, zrobić coś z ciałem. Podszedł do niej. Miał ciemne włosy , ostrzejsze rysy, lekko ukośne oczy. - Lepiej niczego nie próbuj. Pojedziesz z nami do obozowiska, tam odpowiesz nam na kilka pytań.
Agnes	23:32:30 Agnes nic nie odpowiedziała. Postanowiła pozwolić się traktować jak więzień i czekać na właściwy moment.
Narracja	23:37:41 Narracja [Rosie] Zdołała na powrót dostać siędo środka
Rosie	23:44:00 Rosie Rozejrzała się po pomieszczeniu. Może brst też tu jedt.
Data	21.08.2018
Narracja	08:30:14 Narracja [Rosie] Jej brata tu nie było. Dostrzegła jedynie nieprzytomnego i kruka rozpaczliwie szarpiącego jego pęta.
Rosie	08:32:56 Rosie Podeszła bliżej i znowu poszukała węzła. Po co rozcinać coś co można rozplątać?
Narracja	08:49:50 Narracja [Rosie] Nie było węzła za to znalazło się coś na kształt klamry.
Rosie	08:51:55 Rosie Podeszła do tego zdziwiona i przyjrzała się temu czemuś dokładniej. Jaką może pełnić tu rolę i jak możnaby to zdjąć.
Narracja	09:04:20 Narracja [Rosie] Klamra jak klamra. Mogła zobaczyć że końce linki chychodzą z obu jej stron. Miała też coś na kształt dziurki od klucza.
Rosie	09:07:51 Rosie Zaszeleściła do kruka i wskazała na klamrę. Konkretnie na znaleziony w niej otwór. Może jakby dziobnął czy coś mogłoby się zepsuć i puścić.
Narracja	09:58:36 Narracja [Agnes] Ludziom trochę zajęło otrząśnięcie się po niespodziewanym ataku. W końcu jednak zebrali się tworząc coś na kształt niewielkiego pochodu. Skrzynie które wcześniej nosili były zzamocowane na grzbietach uwiązanych kawałek dalej jaszczurowatych stworów, więc wystarczyło je jedynie odwiązać i iść dalej. Tak też zrobili. Agnes była pilnowana przez dwu i prowadzona mniej więcej na końcu. Oddalali się od plaży.
Narracja	09:59:01 Narracja [Rosie] Kruk dziobnął, ale klamra nie ustąpiła. Szturchnął ją dziobem.
Rosie	10:16:51 Rosie Skoro był zajęty klamrą postanowiła przypatrzeć się temu co ma na szyi. Ostatnio jej zasłonił, teraz ma chyba poważniejsze zajęcie.
Kruk	10:29:24 Kruk odepchnął ją skrzydłem.
Rosie	11:57:38 Rosie -Ej!- zaszeleściła zirytowana. Przyjrzała się uważniej otworowi na klucz.
Narracja	21:21:16 Narracja Otwór był ciemny, w środku nic nie widziała.
Rosie	21:22:52 Rosie Wsadziła tam kilka źdźbeł. Może coś wyczuje.
Narracja	21:30:12 Narracja Rosie wyczuła kolejne zapadki w zamkach. Blokowaly się one na różnych poziomach, momentami wydawało jej że uda jej się go poruszyć, za chwilę jednak sę blokował.
Rosie	21:44:18 Rosie "Och" brzmiał by jej szelest dla innych traw. Zaintrygowana tym postanowiła poruszyć wszystkimi zapadkami. Może nawet poruszy całością.
Mistrz Gry	21:54:03 Wilcza rzuca kością: (Otworzy zamek?) 1.1k100(m0%) = 33 2.1k100(m0%) = 48 3.1k100(m0%) = 2 [Wynik:TAK]
Narracja	21:54:20 Narracja Po chwili gmerania, zamek szczęknął, a więzy opadły
Rosie	21:57:52 Rosie W sumie to poczuła się zadowolona z tego że calkiem sama otworzyła. Spróbowała wskoczyć na ramie giganta zanim wstanie. -Ha! Widziałeś?!- zaszeleściła triumfalnie do ptaka.
Agnes	22:28:54 Agnes miała skrępowane ręce, jednak nie to ją martwiło. Zastanawiała się jak wyeliminować wszystkich wrogów nie narażając się przy tym na bycie postrzelonym. Nigdy w życiu nie spotkała broni palnej. Wciąż była w szoku z jaką łatwością ją zranili.
Kruk	22:30:05 Kruk zakrakał tym razem jakby z pochwałą. Jednakże nieprzytomny wciąż pozostawał nieprzytomny.
Narracja	22:30:41 Narracja [Agnes] Szli tak może pół godziny, może godzinę. W końcu przed nimi ukazało się niewielkie obozowisko.
Rosie	22:34:50 Rosie Podesla bliżej do ucha i zawołała po giganciemu -Hej! HEJ! Obudź się.
Data	22.08.2018
Mistrz Gry	09:29:06 Wilcza rzuca kością: (Obudzi się?) 1.1k100(m0%) = 9 2.1k100(m0%) = 44 3.1k100(m0%) = 22 [Wynik:TAK]
Narracja	09:29:57 Narracja Dopiero teraz jej próby przyniosły jakiś efekt. Człowiek zaczął się podnosić, mimowolnie zrzucając ją na ziemię.
Rosie	10:11:48 Rosie -AŁ AJĆ AJ!- biadoliła spadając. Kiedy zebrała się z ziemi spojrzała na giganta.
Narracja	12:04:01 Narracja Człowiek powoli podniósł się do pozycji siedzącej. Spojrzał na kruka - A.. to ty - spojrzał na swoje ręce
Rosie	12:26:10 Rosie Wskoczyła na człowieka żeby się przywitać. Jeśli jest w polu jego wzroki macha mu i mówi -Witaj.
Agnes	21:20:32 Agnes była zmęczona marszem. Odkąd zostawiła łódź nie miała kiedy odpocząć. Jej świeża rana również dawała się we znaki.
Data	23.08.2018
Narracja	09:12:45 Narracja [Rosie] Człowiek odskoczył jak oparzony.
Narracja	09:14:44 Narracja [Agnes] W obozie powitało ich kilka kolejnych osób. BYło tu kilka budynków przypominających baraki, kręcące się między tym psy. Ludzie od razu zabrali się za przenoszenie towaru do jednego z nich, za to mężczyzna który zaproponował jej poddanie się, poprowadził ją do innego.
Rosie	11:16:38 Rosie Szynko spojrzała za siebie. Była ciekawa jaka straszna bestia człowieka doprowadziła do takiego odruchu.
Narracja	15:04:40 Narracja [przyszłość] Zaprowodzono ich zaraz do środka. W budynku było znacznie cieplej. Zostawili ich w pokoju gdzie mogli usiaść, odpocząć, się ogrzać. Zaraz też przyniesiono im coś ciepłego do picia i jedzenia. Kiedy byli tym zajęci, do Kethuira podszedł mężczyzna, który zapewne, jak już wcześniej Kethuir mógł zauważyć, był tu kimś ważniejszym - Czy mogę prosić na słowo?
Kethuir	15:05:47 Kethuir - Po raz pierwszy nie ja zaczynam. Chętnie.
Mężczyzna	15:09:14 Mężczyzna dał mu znak by ten poszedł za nim. Zaprowadził go do innego pomieszczenia w tym samym budynku. Wyglądało to na gabinet, prowizoryczny, zawalony planami i projektami, jakimiś wykazami, listami nazwisk. wskazał Kethuirowi krzesło po jednej stronie biurka, sam usiadł z drugiej.
Kethuir	15:09:37 Kethuir zajął miejsce.
Mężczyzna	15:15:03 Mężczyzna - Nazywam się Cared Summers. Aktualnie można powiedzieć, że tu dowodzę. Ty za to wyglądałeś na najbardziej rozgarniętego z waszej czwórki... chciałbym usłyszeć waszą historię.
Kethuir	15:17:33 Kethuir - Moja historia jest zbyt długa i zawiła. Ostatnie wydarzenia jednak jestem w stanie streścić. Udaliśmy się w centrum kontynentu. Tam zdobyłem coś co przeniosło mnie... zapewne w przyszłość. Do was.
Cared	15:20:15 Cared - Słucham? Jak to w przyszłość? Kim w takim razie jesteście?
Kethuir	15:21:19 Kethuir - Tamta trójka nie wiele ma ze mną wspólnego. Mogę rzec, że chwilowo ich ochraniam. Ja natomiast... walczę z chaosem.
Cared	15:24:07 Cared patrzył na niego w milczeniu. Nie dowierzał?
Kethuir	15:25:20 Kethuir wyjął z torby serce czasu i położył je delikatnie na stole - Wasza technologia ruszyła na przód. Więc może jesteś w stanie przybliżyć mi zasadę działania tego urządzenia.
Cared	15:27:32 Cared popatrzył na serce. Sięgnął po nie, obejrzał - To nie żadne urządzenie.
Kethuir	15:29:44 Kethuir - Wiesz w takim razie co to jest?
Cared	15:31:07 Cared wzruszył ramionami - Magiczny artefakt? Jakaś ozdóbka - spojrzał poważniej na Kethuira - wolałbym byśmy wrócili do wazniejszego tematu. Podróż w czasie jakoś do mnie nie przemawia. Skąd tu przybyliście i jakim cudem dysponujecie sterowcem?
Kethuir	15:33:43 Kethuir - Bo przybywamy z innych czasów. Nie rozumiesz jak się do ciebie mówi? Wierzysz w magiczne artefakty. Niegdyś te ziemie usłane były smokami, gadami, wilkołakami w garniturach, a podróż w czasie to dla ciebie niemożliwość? Dla mnie niemożliwym jest stworzenie miasta na skorupie latającego żółwia.
Cared	15:36:09 Cared - Podróż w czasie to złamanie podstawowych zasad. To o czym mówisz jest całkowicie normalne w porównaniu z przekroczeniem tej granicy. Najlepiej zacznijmy od początku. Nazwiska.
Kethuir	15:36:27 Kethuir - Meyer.
Cared	15:40:15 Cared - A reszta?
Kethuir	15:42:26 Kethuir - Felix, Ika i Mika. Do nazwisk nie przywiązywałem uwagi. Zwykłe dzieciaki.
Cared	15:43:59 Cared - Jak twierdzisz, że się przenieśliście?
Kethuir	15:45:30 Kethuir - Obszar w centrum kontynentu był pod działaniem anomalii czasowych. Po zdobyciu tego artefaktu anomalie zniknęły jednak opuszczając centrum kontynentu przedmiot ten musiał w jakiś sposób zadziałać i przenieść nas do was.
Cared	15:47:14 Cared - Potwierdź mi jeszcze raz - jego twarz zmieniła nieco wyraz - Znaleźliście to w centrum kontynentu, tak? Gdzie dokładnie? SKąd je zabraliście?
Kethuir	15:48:19 Kethuir - Miała je w sobie pewna maszyna, która wyglądem przypominała kobietę. Była podłączona do miasta, które znajdowało się w centrum. Okazało się ono być więzieniem dla pewnej istoty. Bardzo złej i potężnej. Niestety nie przewidziałem skutków moich poczynań.
Cared	15:55:39 Cared wstał. Podszedł do dużej szafy, jedynej w pokoju. Otworzył ją. Na jednej z półek leżała duża skrzynka otworzył ją by wyjąć plik kartek. Chwilę później wylądowały przed kethuirem na stole. Były to plany jakiejś maszyny... Nie jakiejś. Plany maszyny przypominające tamtą mechaniczną kobietę.
Kethuir	15:56:42 Kethuir wytrzeszczył lekko oczy ze zdziwienia - Skąd to masz?
Cared	16:02:58 Cared - To są projekty niejakiego Felixa Fostera
Kethuira	16:03:10 Kethuira zatkało.
Kethuir	16:04:06 Kethuir wziął plany do ręki i obejrzał je - Felixa? Ale... jak on...
Kethuir	16:05:50 Kethuir - Macie o nim wiecej informacji?
Cared	16:08:44 Cared obserwował teraz nekromantę uważnie - O tym? - upewnił się, wskazując na serce
Kethuir	16:10:54 Kethuir - Nie. O jego życiu.
Cared	16:13:38 Cared - Tak. Felix Foster był genialnym wynalazcą, jedynie dzięki któremu jeszcze żyjemy.
Kethuir	16:16:24 Kethuir - Był? Znaczy, że nie żyje?
Cared	16:18:18 Cared - Tak. Od kilkudziesięciu lat w zasadzie. Urodził się ponad stulecie temu, cóż się dziwić
Kethuir	16:21:58 Kethuir - Sto lat... - mruknął pod nosem - Jesteście w stanie zbudować tego robota?
Mistrz Gry	16:23:11 Wilcza rzuca kością: (Są?) 1.1k100(m0%) = 78 2.1k100(m0%) = 36 3.1k100(m0%) = 12 [Wynik:TAK]
Cared	16:23:21 Cared - Możliwe.
Kethuir	16:26:24 Kethuir zaczął analizować. Jak on zaprojektował tego robota? Czy to miasto które odwiedzili było pozostałością po dawnej cywilizacji? Czy może jednak pochodziło ono z dalekiej przyszłości? Patrząc na obecne miasto z pewnością jeszcze daleko im do tego rozwoju technologicznego, który zastali w tamtym mieście w centrum kontynentu. Widzieli też starego i martwego Felixa. Był w tym mieście na tyle długo by mógł dokonać dogłębnych analiz. Jednakże skoro tam umarł to jak te plany znalazły się tu? Czuł jak zaczęła boleć go głowa. Czasowe zagwozdki były zawsze trudne... - Paradoks? - mruknął do siebie samego i myślał dalej

Strona 171 z 219

[ Wpisy: ]

Poprzednia 1, 2, 3, ... 170, 171, 172, ... 217, 218, 219, Następna

Zaloguj się Załóż konto"	FB Twitter Czat Gry Forum Ranking Jak grać? Kontakt

Szukaj...