MITOLOGIA

Na początku był chłód, a pewnego dnia - w niewyjaśnionych okolicznościach - pojawił się Płomień. Wraz z nim zjawiły się pierwsze dusze, które udało się zdobyć trójce Władców. (Gwyn, Nito, Izalith). Dzięki mocy dusz, pokonali oni nieśmiertelne smoki rządzące światem, kończąc tym samym Epokę starożytnych.

Nastała Era Płomienia, a istotną rolę odgrywał wtedy Gwyn - Władca Słonecznego Blasku. Rządził w krainie Lordran, gdzie rozgrywa się akcja gry. Era płomienia opisywana jest jako czas dobrobytu dla bóstw i Władców. Nie trwała jednak wiecznie.

Płomień zaczął gasnąć, co zagrażało nadejściem Ery Mroku. Gwyn, by temu zapobiec, poświęcił się, by rozpalić Płomień na nowo. W efekcie stracił swoją boską moc oraz dawną pozycję i kontrolę nad wszystkim, czym się opiekował. Wcześniej Wiedźma z Izalith próbowała też skopiować Płomień, ale nie wszystko poszło po jej myśli i sprowadziła do świata chaos - stąd też obecność demonów i innych potworów. Próba rekreacji Pierwszego Płomienia doprowadziła też do innych katastrof na mniejszą lub większą skalę.

Nie można też pominąć roli stworzenia nazywanego "sprytnym karłem". To, podobno, przodek zwykłych ludzi. O tyle istotny, że wszedł w posiadanie czwartej - ostatniej - Duszy, wyjątkowej, bo Mrocznej.

Era Mroku jest ponoć naturalnym stanem rzeczy dla ludzkości. Gwyn i inni Władcy nie darzyli ludzi sympatią, a Era Płomienia była dobra głównie dla bogów. W tym świecie nieumarły czy też człowiek nie może zginąć, zamiast śmierci czeka na niego stan Pustki. Klątwa Nieumarłych dotknęła ludzkość, gdy próbowano sztucznie przedłużyć trwanie Płomienia.