Pragnę sięgnąć gwiazd, Zhed, tańczyć z płomieniami słońca. Słonce cię spali Ned, a gwiazdy dadzą ci jedynie samotność. Pragnę chwycić za lejce szaleństwa, Zhed, pic z kielicha uniesienia. Uniesienie cię otruje przyćmiewając twój umysł, Ned, a szaleństwo zawiezie ku bram zatracenia. Pragnę usłuchać serca, Zhed, opętać się emocjami. Emocję cię pożrą, Ned, a serce okłamie. Pragnę biegać po polanie szczęścia, Zhed, oddać się fizyczności. Fizyczność zabije czas, Ned, a w szczęściu zgubisz swą drogę. Pragę być ślepym na gwiazdy, Zhed, schować się przed słońcem. Bez słońca będziesz błąkał się wśród ciemności, Ned, bez gwiazd, umrze dla ciebie piękno. Pragnę spokoju, Zhed, mieć zawsze czysty umysł ku ziemi. Umysł przy ziemi odbierze ci niebo, Ned, spokój zamknie przez tobą dynamikę. Pragnę być głuchym na głos serca, Zhed, ugasić emocje. Bez emocji nie jesteś człowiekiem, Ned, a Bez serca jesteś martwym głazem. Pragnę już nigdy nie cierpieć, Zhed, zapomnieć o swej cielesności. Twoje ciało jest twoim domem, Ned, a bez cierpienia nigdy nie zaznasz szczęścia. Cóż więc mam czynić, Zhed, gdy we wszystkim czeka moja zguba? To, czego pragniesz, Ned. Lecz cóż mam czynić, Zhed, gdy w pragnieniach nie ma napojenia? <milczy> Cóż mam czynić, gdy pragnień płomienie mnie spalają? <milczy> Cóż mam czynić, gdy gwiazd nie mogę sięgnąć, słońce sprawi mi śmierć, Zhed? To, czego pragniesz, Ned. Wygłuszając emocje, unikając szczęścia i szaleństwa, bojąc się wyciągać ręce po gwiazdy, jesteś już martwy. Jeśli chcesz żyć, musisz cierpieć. Jeśli przeżyjesz cierpienie, Możesz sięgnąć po wszystko czego pragniesz, nawet jeśli cię to sparzy.