Dziewczyna pochodzi z Walencji. Tam się urodziła i spędziła większość życia. Chodząc do szkoły, biegając po klifach z przyjaciółmi, czytając tony książek i czasem nawet pisząc swoje bardziej lub mniej ambitne opowiadania, zamieszczane zresztą na blogu, który ostatnio dość zaniedbała.

 Lucia jest córką Any Jopez i Thomasa Sanchez (niech sczeźnie sukinkot w piekle). Ana wychowywała córkę sama, ale nie miała zbytniego problemu z utrzymaniem ich. Miała całkiem dobrą pracę i wygrała rozprawę o alimenty. Nieco gorzej z czasem dla córki, ale nadrabiała podczas urlopów z nawiązką. Zresztą Lucia też nie narzekała. Miała przyjaciół, miała książki, miała kości do gry. Jej tyle starczyło do szczęścia.

 Długo nie wiedziała co właściwie chce robić. Odnajdywała się w wielu dziedzinach nauk ścisłych prócz biologii. Przez swoje lenistwo odbiła się od setek pojęć do wykucia. O ile człowieka i genetykę lubiła, tak nauka o pierwotniakach, jakiś amebach, pantofelkach i innych trzewikach ją okropnie nudziła.

 Z tego swojego niezdecydowania po szkole średniej musiała zrobić sobie rok przerwy od nauki, dając sobie jeszcze trochę czasu do namysłu. Pracowała, a w wolnych chwilach robiła to co w czasie wolnym dotychczas i szukała ofert studiów. Postanowiła zmienić swoje otoczenie i zdecydowała się na studia techniczne w Tranquillium. Dopiero na początku tego roku akademickiego przybyła do miasteczka. Wciąż zdarza jej się zgubić podczas spaceru po uliczkach, ale wie gdzie są najważniejsze dla niej miejsca: uczelnia, sklep, kawiarnia i domek między Rzeką Wartką, a Modrzanką, w którym wynajmuje pokój. No i ma nawigację w telefonie.

 Prócz chodzenia na uczelnię, dużo spaceruje, czyta i się uczy (to akurat ją nawet zainteresowało). Wychodzi też ze znajomymi czasem, choć ma to bardziej formę taką, że zamiast wrócić z uczelni o trzeciej, wraca tuż przed północą. Zwykle jednak na noc jest już w domu. Niedługo skończy jej się umowa o pracę w Padbarze jako stojąca za ladą, ale zważywszy na to, że nie ma ze studiami problemów, pracodawca ją chwalił i nawet na brak wolnego czasu nie bardzo ma co narzekać, będzie chciała ją przedłużyć. 

-cierpliwa,

-potrafi w razie potrzeby się zamknąć

-radzi sobie dobrze z matmą, także tą wyższą (byle nie abstrakcyjna)

-umiejętności manualne, czyli rysowanie, szydełkowanie, łączenie kabelków i tak dalej

-wyobraźnia, zdolność do improwizacji (pod warunkiem posiadania choć odrobiny wiedzy)

Szczupła dziewczyna o przeciętnym wzroście, brązowych włosach i jasnych bękitnych oczach, które zdaniem niektórych bledną czasami pod wpływem ciśnienia czy czegoś innego stając się niemal całkiem szare. Raczej nie jest z kobiet, które mocno dbają o swój wygląd. Makijaż w jej wykonaniu to odrobina podkładu jeżeli w ogóle coś. Kolczyki jeśli zakłada, to też raczej drobne i zawsze srebro lub złoto, bo inne podrażniają jej płatki uszu. O sylwetkę też nie dba jakimiś wymyślnymi dietami, po prostu jakoś tak się nauczyła w dzieciństwie i nie lubi dużych posiłków, po których wstaje od stołu syta. Nie lubi towarzyszącego temu uczucia ciężkości i to właśnie chroni Lucię przed nadwagą.

Klasyczny zestaw w jej wypadku to spodnie, t-shirt i jakieś sportowe buty. Czasem dodatkowo na bluzkę narzuca koszulę. W jakimś pasującym kolorze, bo jednak nawet ją boli różowa panterka do niebieskiego moro. Już pomijając fakt, że sama różowa panterka na czymś większym niż bransoletka jest dla niej jak sygnał “uwaga: debil!”.

Oczywiście stosownie do pogody zakłada dodatkowo bluzę (koniecznie zapinaną, najlepiej z kapturem lub wysoko zapinaną) i kurtkę (koniecznie z kapturem i możliwie największą liczbą kieszeni), choć lubi jak jest jej chłodno i zwykle ma na sobie trochę mniej niż inni ludzie.