Biela wykluła się w Kazachstanie, niedaleko północnej granicy. Ludzie znaleźli jajo, które nie wydawało się pasować do żadnego znanego gatunku. Było to dość ciekawe, a nawet jeśli miałby się z tego wykluć jakiś zwyczajny smok, to wciąż nie ryzykowali zbytnio zachowując je. Po wyjątkowo długim czasie, z jaja wylazła smoczyca. Idealnie biały skrzydlaty gad. Już wcześniej było wielu chętnych na jej kapitana, a teraz takich znalazło się jeszcze więcej. Jednak smoczyca nie dość, że nikogo nie wybrała, to jeszcze narobiła rabanu i zwiała w las. Przez jakiś czas trochę żerowała na ludności tu coś podbierając, tam coś podbierając, a wytropienie białego diabła w śniegu było misją niemożliwą.

 Z czasem urosła na tyle, by samodzielnie polować, ale wciąż zdarzało jej się coś podkradać  jeśli tylko jej się spodobało. Po około roku przeniosła się dalej na północ, przekraczając granicę Rosji. Po części z ciekawości, a po części dlatego, że w Kazachstanie przy granicy zabrakło już niezabezpieczonych wiosek, z których możnaby coś fajnego zabrać..  

Biela na dobrą sprawę wciąż jest jeszcze dzieckiem. Ma oczywiście świadomość, że jeśli chce jeść, musi jedzenie zdobyć, że jeśli ma być bezpieczna w nocy, musi sobie znaleźć kryjówkę, ale i tak do wielu tych rzeczy podchodzi bardzo elastycznie. Zdarza jej się działać z samej tylko ciekawości, nie zważając na konsekwencje i choć umie wyciągać wnioski z błędów, prędzej będzie bardziej uważać niż całkowicie zrezygnuje z jakiejś zabawy. Do tego dochodzi przekonanie, że i tak może uciec i się schować i nikt jej nie dogoni ani nie znajdzie. Jednak przy starszych smokach robi się ostrożniejsza.  Rzadko wyszła całkowicie bez szwanku z podskakiwania któremuś.

 Jeśli chodzi o podejście do ludzi to jest ono dość zróżnicowane i w sporej części zależy od jej nastroju. Czasem ignoruje, czasem znalezionego w lesie człowieka wyniesie na jego brzeg, a czasem zdarzy jej się wparować do jakiejś wioski tylko po to, by zobaczyć reakcję albo żeby przygarnąć sobie jakieś ciekawe świecidełko. Część z takich zdobyczy porzuca gdzieś w lesie. Sobie zachowuje tylko te, które najbardziej przypadną jej do gustu i ukrywa je w jaskini niedaleko Belukha Mountain. Nigdy jednak nie działała agresywnie, a przynajmniej nie z zamiarem skrzywdzenia kogokolwiek. Jeśli ktoś ją atakował, częściej uciekała niż walczyła.