> Umie latać

> Potrafi w pewnym stopniu wpływać i porozumiewać się z niższymi istotami ( w uproszczeniu ze zwierzętami ). Wiadomo, że zwierzęta nie są ludźmi i nie odpowiedzą mu pełną składnią a jedynie w ograniczony sposób,  nie każde muszą mu się "podać" ( co jednakże nie zależy od ich wielkości a bardziej od stopnia rozwinięcia inteligencji). Im prostsze byty tym łatwiej je opanować. 

> Regeneruje się nieco szybciej niż człowiek. Niegdyś każda z zadanych ran leczyła się w ułamku sekundy, teraz szybkość leczenia jest o połowę, bądź trochę więcej krótsza. 

> Rzecz jasna potrafi walczyć większością rodzajów broni.

> Potrafi panować nad "żywiołami" czy też "siłami natury" acz w bardzo nikłym stopniu. To resztki które zostały mu po niegdysiejszej mocy. Może pomóc szybciej rozpalić ognisko, wzniecić lekki wiatr czy sprawić że kwiatek szybciej zakwitnie, ale niewiele ponad to.

> Widzi wszelakie byty nadprzyrodzone, niewidoczne dla oka ludzkiego.

> Jako istota nadprzyrodzona nie może umrzeć (co najwyżej zostać zniszczony) jednakże samo zniszczenie, np przez człowieka jego ciała, nie spowoduje tego. Nie potrzebuje by jego serce biło, ciało było żywe w sensie ludzkim, jednakże każdy jego uszczerbek rzecz jasna wszystko utrudnia.

> Można powiedzieć, że jest upośledzony emocjonalnie, jak chyba z resztą każdy anioł. Nie czuje, nie pragnie... wykonuje rozkazy?

> Czasem źle ocenia swoje siły, pomny dawnej potęgi i wciąż patrząc przez jej pryzmat.

> Każde uszkodzenie ciała aktualnie go spowalnia i stanowi dość duży dla niego problem. Odcięta ręka (kiedyś, może za parę miesięcy, może za kilka lat) odrośnie, rany się zagoją, jednakże może np. stracić przytomność. Jeśli chciałby ją zatrzymać w bardzo zniszczonym ciele (a nie zemdleć) musiałby poświęcić na to wiele sił i się koncentrować.

> Ponieważ kiedyś nie jadł i nie pił... teraz zapomina, że czasem trzeba to robić. Pod niektórymi względami stał się bardziej ludzki.

> Półtoraręczny miecz z przezroczystym kryształem wprawionym w rękojeść (nie ma żadnej wartości, jak zwykłe szkiełko, nie jest to klejnot).

Jak na anioła przystało jest istotą prawą, choć o dosyć skrajnych poglądach. Rzecz jasna nie mówi zbyt wiele o sobie i także wiele nie ujawnia. Z zewnątrz może wydawać się istotą nieludzką i przez to niebezpieczną, okrutną. Ciężko posądzić go o bycie miłym ale niezaprzeczalnie w swój czasem bezlitosny sposób próbuje pomóc.

Obcych mu jest wiele ludzkich uczuć, często kieruje się zimną logiką albo prawem wedle którego dobro większości jest najważniejsze. Nie waha się gdy trzeba coś zrobić.

Ciężko wyprowadzić go z równowagi. Brak mu za to wewnętrznych barier i zahamowań. Tak samo jak i poczucia humoru.

Ma długie, srebrne włosy, czasem wiąże je na potrzeby walki w warkocz czy kitę na plecach. Rysy ostre, wręcz nieprzyjemne. Głęboko osadzone oczy, lekko 'złamany' nos, wyraźne kości policzkowe, wąskie usta. 

Oczy ma ciemne, prawie idealnie czarne, w złym świetle zlewają się z źrenicą sprawiając jeszcze bardziej niepokojące  wrażenie. 

Jest wysoki, łatwo pod nim poznać wojownika o posturze wypracowanej przez lata starć. Z jego pleców, nieco pod łopatkami, wyrasta para czarnych skrzydeł. Pióra w pierwszej chwili wyglądają na lekko nadpalone - to wspomnienie po upadku. 

Na plecach, nieco poniżej skrzydeł, znajdują się dwie, podłużne, szerokie i brzydkie szramy. Poza tym w okolicach serca ma wypalony na ciele symbol. 

Lux przywykł nosić zarówno ciężką zbroję jak i lekki półpancerz. Jednakże jako upadły oczywiście stracił większość swojego ekwipunku używanego gdy jeszcze kroczył w światłości. 

Aktualnie jego ubiór składa się ze zniszczonych już nieco, podartych i nadpalonych acz eleganckich szat. Poparzone ręce owinięte bandażami. Płaszcz który w większości zakrywa złożone skrzydła.