Niegdyś był pomniejszym bożkiem lasów. Skąd się wziął, właściwie nie pamięta, ale jak z istotami mu podobnymi bywa - mógł po prostu pojawić się wraz z wierzeniami jakiejś lokalnej wioski. Nie tyle oddawano mu cześć co od czasu do czasu proszono go o pomoc i w zamian za to składano jakąś drobną ofiarę - myśliwi przynosili czasem serca upolowanych zwierząt, to jakaś zmartwiona matka w ramach podziękowania za odnalezienie zagubionego w lesie dziecka, upiekła placek. Szczególnie "łasy" (jak głosiła miejscowa plotka) był jednak na wszelkiego rodzaju ozdoby bądź też dobre wino. Na taki zbytek jednakże ludzie nie mogli sobie zanadto pozwolić, ale nawet i bez tego - układ działał.

Jednakże istotą takim jak Nyorn zdarza się czasem zapadać w drzemkę na paredziesiąt lat, więc i on nie był wyjątkiem. Liczył, że zostanie obudzony w czasie potrzeby... a tymczasem obudził się pareset lat później, gdzie nikt już w dawne bożki i demony nie wierzył.

Nyorn jest raczej drobnej postury, wąskie barki, chude kończyny. Czasem, swego czasu, gdy jeszcze przesiadywał całymi dniami w lasach, ten kto go dostrzegł mógł wziąć go nie za człowieka, za jakieś pokraczne, przyczajone w gąszczu zwierzę. Jednakże obie teorie byłyby mylne. 

Zwykle przybiera postać człowieka, o jasnej karnacji, srebrzyście białych włosach i wyrastającej mu z głowy parze jelenich rogów. Jego oczy mają barwę brązu przechodzącego w pomarańcz. Te trzy cechy - srebrnobiałe umaszczenie, rogi i pomarańczowe oczy stanowiły niegdyś jego symbol rozpoznawczy kiedy to potrafił wcielić się w każde z zamieszkujących las stworzeń.