Doprowadził on Andre na szafot, nie oszczędzając również rodziny która udzieliła mu pomocy. Uratowano wówczas tylko dwie osoby. Andre i syna gospodarza, który Adre przyjął i opatrzył.

Pomysłodawca misji. Yukine obecny wówczas w karczmie, po kilku dniach porwał Jacquessa celem przesłuchania go. Wtedy to Luna wraz z Aleksem i M-3 wykradła ledwo żywego więźnia i zaproponowali mu układ. Jacquess nie mógł wróćić do domu. Ktokolwiek wiedział że ten został porwany, doniósłby na Jacquessa jako na zdrajcę, jeśliby ten tak po prostu wróćił.

Dlatego Jacquess dostał propozycję. Bądź strzeli do siebie i pożegna się ze światem, bądź przechodzi na własność Luny i Aleksa. Jacquessowi brakło odwagi by pociągnąć za spust.  Tym samym stał się dobrowolnym niewolnikiem. Na znak przypieczętowania umowy, wypalono mu na szyi piętno.

Przykazano mu że ma słuchać i Aleksa i jego przyjaciół - Luny, Andre i M-3. I słuchał, choć niechętnie i z poczuciem poniżenia.

Sam Aleks starał się jak mógł by Jacquess nie stracił do siebie szacunku. Pozwalał mu nosić odzienie z wyższej półki a nawet zapraszał do wspólnego stołu. Pozostali czasem prosili Jacquessa o drobną przysługę, jak przyniesienie z baru sztućców czy podanie płaszcza, ale nikt nie przemęczał go ponad siły.

Pewnego dnia Jacquess zdołał przedrzeć się z powrotem do Paryża i donieść i planowanej wizycie u rodziny Andre - młodego asasyna. Oraz zgotować mu niespodziankę w postaci ponownego pojmania. I tym razem Andre udało się uciec spod katowskiego topora. Po powrocie opowiedział przyjaciołom o swojej przygodzie, zaś Aleks poszukał zemsty na Jacquessie. Rozerwał mu koszulę, a na jego ciele wysmarował sadzą napis "Zdrajca". Następnie powiesił na linach za ręce Jacquessa na jednej ze ścian na pół doby.

Gdy Jacquess, podejrzawszy Zuri i Andre w pokoju na górze, rozpuścił o dziewczynie niechlubne plotki, Andre pobił niewolnika.

Jacquess w pewnym sensie rozumiał dlaczego go to spotyka. Jednak odkąd zacne stroje i wspólne posiłki odeszły w niepamięć, narastała w nim nienawiść do jego właścicieli. Jednak nadal spełniał swoje powinności.

Pewnego dnia w karczmie pojawił się demon. Słynny Pan Lusterko. Dla zabawy i z nudów podarował on Jacquessowi nieśmiertelność, zdejmując z jego szyi piętno. W zamian za to Jacquess miał dopiec Aleksowi lub Andre - sprowokować któregoś z nich i uderzyć. Więc chodził i prowokował, o tyle ostrożnie, że pomimo nieśmiertelności ból mógł odczuwać tak jak dotychczas.

W końcu, gdy sytuacja pomiędzy nim a Andre napięła się niebezpiecznie, Zuri postanowiła stanąć w obronie Andre używając zaklęcia runicznego - Jacquess został zaatakowany przez ogromnego węża dusiciela. Mógł wówczas posmakować, czym jest śmierć za życia.

Po tym zdarzeniu jeszcze bardziej zaczął nienawidzieć Andre, szukając sposobności by mu zaszkodzić - czym denerwował niemal wszystkich w karczmie. Pewien swojej nieśmiertelności, dokuczał wszystkim wokół za nic mając lęk o siebie. Aż dokuczył za bardzo. Doszło do walki w której Jacquess ucierpiał - został zraniony w tętnicę szyjną. Wykrwawiał się śmiertelnie a jednak żył nadal.

Obecni w karczmie usiłowali pomóc Jacquessowi. Mika usiłowała zdjąć z Jacquessa zaklęcie, co udało jej się w połowie. Zaś Aleks za pomocą rozżarzonego - jak mu się zdawało, pogrzebacza, zasklepił ranę na szyi oficera. Tym samym odnowił jego piętno - co ostatecznie usunęło czas. Jacquess na powrót był śmiertelny.

Gdy Aleks pokłócił się srogo z Nill, postanowił wyruszyć w morze - nająć się na jakikolwiek statek i wyruszyć. Przyobiecał wówczas Jacquessowi że gdy tylko wypłynie - ten odzyska wolność. Jednak nienawiść zaślepiła Jacquessa. Nim Aleks wrócił ze statku, z rozmowy z kapitanem, rozpuścił on plotkę że Aleks jest piratem planującym przejąć statek towarowy. Aleks został pojmany i - zgodnie z prawem - miał zostać stracony jako pirat, w siedemnastowiecznym Liverpoolu w którym żył. Cudem uratowany przez swoją przyjaciółkę Nill i przyjaciela Bhandrę, srogo zemścił się na Jacquessie za jego długi język. Wypalił mu bowiem struny głosowe za pomocą gorącej oliwy, pozostawiając - jak uważał, na pewną śmierć w piwnicy.

Jednak Jacquess przeżył. Zdarzenia nauczyły go pokory. Powoli zaczyna rozumieć zależności które go dotyczą. Jednak cierpi wewnątrz, cierpi samotność i upokorzenie.

Podczas rozmowy za pomocą pisanych listów z Amelią, Jacquess poprosił o przekazanie Aleksowi, że ma dość. Że zmienił zdanie. Woli zakończyć życie, które okazało się dla niego zbyt podłe. Amelia jednak nie przekazała informacji Jacquessowi, który usiłował przekazać swoją prośbę innym osobom. 

Obecnie Jacquess trzyma ze służbą. Spotkać go można najczęściej przy stole karcianym niedaleko kominka, okupowanym zwykle przez Salvadore i jego kolegów.

Jego oficerski strój najpewniej został zniszczony. Może zasilił kominek w karczmie? Lub poszedł na szmaty? Chyba nie warto się tym przejmować. Nie w obecnej sytuacji. Obecnie Jacques ubiera się tak, jak na niewolnika i służącego przystało - w skromne, proste ubrania, niekoniecznie nowe. Choć jego pan utrzymuje, że niewolnik jest wizytówką swego właściciela - dobrze ubrany jest jak modny dodatek. Źle ubrany - niczym dziura w spodniach.