![Wyloguj [Anonymous]](http://ssrpg.pl/forum/styles/ssrpg/theme//images/login.png "Zaloguj się")
Płeć: Kobieta
Rasa: Człowiek | Wiek: 24
Wzrost: 170
Waga: 60
Udźwig: 38
Klasa/Specjalizacja: Mechanik
Gildia/Frakcja: Krwawa Horda
Historia:Cassie urodziła się na południu Stanów Zjednoczonych, a dokładniej rzecz biorąc w Wichita, maleńkiej wiosce. W 15 kwietnia 2068 roku przyszła na świat, wtedy nawet nie było pogłosek o nadlatującej asteroidzie. Uczyła się pilnie przez całe przedszkole, szkołę, gimnazjum, liceum i technikum w dziale elektroniki. Chciała zostać inżynierem-mechanikiem, lubiła po prostu naprawiać samochody, wszelkiej maści od osobówek po ciężarowe. Nikt jednak nie przygotował ją na najgorsze. Conrad Covacić, tatko Cassandry, pochodzenia Chorwat, przeprowadził się wraz z Amelie, mamą Cassie, do USA. Tata i mama pracowali w stołecznej poczcie, niby nic szczególnego, ale pieniądze były. Sama dziewczyna zaś poszła w kierunku mechanika i zatrudniła się w pobliskim warsztacie. Potrafiła wymienić wałek rozrządu, naprawić przeciek paliwa, czy chłodnicę. Pewnego dnia podczas naprawy Jeepa Willy’sa wsłuchała się w radio, które podawało wiadomości o nadchodzącej katastrofie. Przypomniał jej się pewien serial, który ogląda czyli “No Tomorrow”. Świat dla dziewczyny się właśnie skończył. Zwolniła się z pracy i pojechała do domu zapakować najważniejsze dla rzeczy. Rodziców nie było w domu. Cassie włączyła radio i powiedzieli, że odłamki asteroidów uderzyły w pocztę i w jej miejsce pracy. Zdążyła zatankować i pojechała na miejsce katastrofy. Niestety nie zdążyła, jej rodzice zginęli, a ona została sama. Wróciła do pustego domu. Nastał rok 2092, Cassie ma już 24 lata i musi sobie poradzić w nowym świecie. Samochód dawno przestał chodzić, a ona chciała jakoś żyć z dnia na dzień. Przez kilka ładnych dni tułałą się po świecie i znalazła ją jakaś grupa, która była większym skupiskiem ocalałych. Nazywali się Krwawa Horda i zaprosili dziewczynę do “oddziału” Grupka składa się z zaledwie 10 osób, ale lepszy rydz niż nic. Pewnego dnia usłyszała o schronie atomowym i wraz z grupką nowych przyjaciół, której liderem był niejaki Daniel, chcę się dostać do bezpiecznej przestrzeni.
Broń: Pistolety i rewolwery
Mocne strony:
Cierpliwa jak koń,
Słabe strony:
nerwy ją zjadają,
Statystyki:
Ekwipunek: Tłumik, Nokia 3310, ładowarka, Beretta (cholera wie, gdzie znaleziona), Dragunov na plecach, 5 magazynków do snajperki, 5 magazynków do pistoletu, ubrania na zmianę (trzy koszulki, w tym jedna polo). Kilka spodni, krótkie, dresowe, sztruksy, dżinsy.
Charakter: Praworządny dobry
Opis charakteru:
Elegancka, sympatyczna i nieco skryta osoba, ale w dobrym towarzystwie się rozkręca. Psoci i rozbawia innych, w wyjątkowych sytuacjach. Stosunek do innych ludzi ma zwyczajny, jak ktoś potrzebuje pomocy to mu ją zaoferuje i wesprze w ewentualnej potrzebie. Na ogół jest ciepła. Jest warkliwa, ale stara się nad tym panować, co z czasem jej się udaje. Stosunek do samej siebie ma raczej krytyczny, co do wyglądu, słów wypowiadanych, czy po prostu bycia sobą, stara się to jakoś naprawiać, i idzie jej to z dnia na dzień coraz lepiej. Cierpliwa jak koń. Poglądy życiowe: stara się żyć z dnia na dzień z nadzieją, że nie wpadnie pod tramwaj.
Wygląd:
Dziewczyna mierzy coś koło 1,70m także jest wzrostu przeciętnej kobiety. Ani nie za wysoka, a nie za niska, czyli nie wyróżnia się z tłumu.
Sylwetka: chuda
Twarz: blada, podłużna
Nos: wydaje się na pierwszy rzut oka za duży, ale po drugim przyjrzeniu się pasuje idealnie do pociągłej twarzyczki
Oczy: pół-piwne, wyglądają na smutne, ale to tylko pierwsze wrażenie
Włosy: długie blond związane w przeplatany warkocz, cienkie, a przez to łamliwe
Usta: blade jak jej cera, po pomalowaniu ostrym kolorem wyróżniają się od twarzy
Ręce: chude, długie palce
Styl bycia: spokojna, choć wydaje się smutna
Styl wysławiania się: spokojny z wyczuwalnym akcentem chorwackim. Jest typową białą europejką.Ubranie: Jasno-blada różowa koszula do tego jasny prawie biały żakiet, spodnie jasno zielone. Elegancki w jasnych kolorach podkreślający jej bladą skórę. Cienki i gruby sweterek, na wypadek, gdyby zrobiło się zimno. Pończochy. Majteczki w kropeczki (za górską premię), tak ze trzy pary. Pięć kompletów staników, po cholerę to sama nie wie, ale kto tam ją wie.
Cel, motywy: Przeżyć i żyć z dnia na dzień. Znaleźć schron, który podobno istnieje i tam czekać albo iść dalej.
Charakterystyczne zachowania i cytaty: “To wszystko było do mnie, ale o co chodzi?” “No to Lugo”. Gdy jest zdenerwowana to wyrywa skórę z palców dłoni. Nerwowy śmiech