----------------------------------

                Odrodziła się w swoim rodzimym świecie, została schwytana, nałożono na nią klątwę która odebrała jej większość mocy i przez długi czas była torturowana. W końcu uwolnił ją Ulvrir - notabene przybysz z Karczmy. Zabrał ją tam, pomógł opatrzyć, podniósł na duchu. Razem z nią ruszył do Nevaede. Agasharr, będąca już na skraju zdrowia psychicznego zabiła go. Pożałowała tego chwilę później, ale przecież nie mogła tego odwrócić.

                Idąc dalej spotkała Kyurosakiego, dowiedziała się od niego o śmierci jego brata (Caramoriego). Razem z nim udała się do miejsca gdzie przetrzymywany był Patriel. Zdradziwszy Azazela ruszyła uwolnić poszukiwanego przez nią tyle czasu demona. Ciężko ranna została jednakże skażona jego krwią, wywołującą koszmary. W jakimś przypływie szaleństwa przysięgła mu wierność, związując ich losy. 

               W końcu zdołała go uwolnić, i mało nie zginęła z jego ręki. Za sprawą ingerencji jego dawnej, przed laty zmarłej kochanki zdołali zmusić go by się opanował. Cudem zdołali uciec z Nevaede do Karczmy, uchodząc przed Azazelem. Okazało się, że porwanie Patriela było zaplanowane a Agasharr jedynie zepsuła cały jego plan ingerując w to wszystko i pomagając jego arcywrogowi.

                Po powrocie do Karczmy okazało się, że Ulvrir żyje, dzięki błogosławieństwu bogini tamtego świata. Agasharr nie potrafiła wybaczyć sobie tego, że go zabiła, nie miałaby nic przeciwko gdyby się na niej zemścił. Ostatecznie jednak nic się nie zmieniło. Dalej nienawidzona przez wszystkich na których jej zależało, ostatecznie ruszyła z Patrielem by naprawić swoje błędy w Nevaede i ocalić świat - niejeden - przed zagładą.

                  Niewiele ich działania w świecie zmieniły, w momencie, gdy doszli do wniosku, że Azazel - znienawidzony przez Patriela demon najpewniej już nie żyje, wrócili do karczmy. Tam po "pogodzeniu" się z Ulvrirem i sugestii Patriela, wyruszyła wraz z wilkiem do Yggdrasil.

                Podróż po świecie nordyckiego mitu okazała się zarówno sukcesem... jak i wielką porażką. Napotkawszy Lokiego skierowali się w miejsce gdzie przyszło im walczyć z samymi bogami, synami Thora. Walka ciężka, zacięta, żadna strona odpuścić nie zamierzała. Agasharr lekkomyślnie użyła mocy, otrzymanej w Nevaede, piekielnego ognia. Ponieważ płomienie od zawsze były jej domeną, nie pomyślała, że może ich nie kontrolować i.. ciężko poparzyła Ulvrira. W przypływie paniki na pomoc zawołała i Patriela, jednakże ten... po prostu się jej wyrzekł. W końcu jednak, bez mocy, udało jej się pomóc wilkowi, ale po tym wszystkim postanowiła wrócić i zostać w karczmie.

                Otrzymała zlecenie zabicia generała, co też uczyniła... a potem ataku na króla. Niestety miejsce znajdowało się pod barierą przez którą nie mogłaby przejść. Musiała zatem uciec się do fortelu. Niszcząc Ukar w pewnym stopniu przyczyniła się na korzyść ognistych elfów... także w zamku została ugoszczona, a król zaproponował jej pozycję zmarłego generała. Którą przyjęła, bo czegóż tu innego po tym lisie się spodziewać?

                   Planowała zdradę, podczas misji podbicia z pomocą demonów ostatniej twierdzy Ukaryjczyków. Mimo, że chciała pomóc... tylko więcej napsuła. Przybył po nią Patriel który oddał jej moce i zabrał z powrotem do karczmy. 

                Po wielu perypetiach, pogodzeniu się z Ulvrirem, pokłóceniu się z Patrielem, pogodzeniu się z Patrielem... wpadli z Ulvrirem na pomysł podbicia świata i zostania jego bogami. Najpierw jednakże należało się pozbyć przeszkód w postaci innych bóstw. Postanowili napuścić na siebie bóstwa Japońskie i Nordyckie, zbierając je w jednym miejscu, pod pretekstem uczestniczenia w ich ślubie. 
                Tym sposobem Agasharr przede wszystkim związała na zawsze swój los z losem Ulvrira