Zadziwiła mnie bardzo opowieść tego pijaka. Mogę z ręką na sercu, albo jego pozostałościach, przysiąc, że znam się na smokach jak mało kto. W całej swojej karierze oraz edukacji nie słyszałem o takich smokach. Jeszcze bardziej zdumiało mnie to co robią w takim miejscu. Zachowania zachowaniami. Smoka idzie nauczyć dosłownie wszystkiego, więc bardzo możliwe, że takowe miały już wcześniej kontakt z ludźmi więc wiedziały jak się zachować wobec nich i jak skutecznie kraść ryby. Moje doświadczenie jednak nakazywało mi traktować słowa chłopa z lekkim przymrużeniem oka, tym bardziej, że nie zna chyba słowa "umiarkowanie". Nie pozostało mi nic innego jak samemu to sprawdzić. Musiałem zrezygnować z pomocy Voro, gdyż za bardzo rzucał się w oczy, a na widok przyszłego obiadu ciężko go powstrzymać nawet mnie, gdyż rzadko to robię. Postanowiłem zatem udać się sam nad jezioro by lepiej przyjrzeć się tym dziwacznym stworzeniom. A nóz, może je zastanę w akcji. Jeśli nie to jakie szybkie by nie były to musiały za sobą zostawić jakiś trop. Odnalezienie ich nie powinno być trudne, gdyż znam nawet potencjalne miejsce gniazda. Łowy rozpoczęte.

Chia

Viktor

Kobieta spojrzała na drzwi, gdy usłyszała, że są zamykane. Szybko do nich podbiegła i spróbowała otworzyć, jakby się chciała upewnić, że to wszystko dzieje się naprawdę. Westchnęła. Zbliżyła się do okna, chcąc wyjrzeć na zewnątrz, uchyliła trochę zasłonę. Była przy tym ostrożna, aby nikt z zewnątrz nie mógł jej przypadkiem zauważyć.

Następnie usiadła na krzesełku przy toaletce i spojrzała w lustro. Znów westchnęła. Jej fryzura legła w gruzach. Zaczęła ściągać ozdoby z głowy, rozpuściła długie, czarne, proste włosy i przeczesała je rękami. Kwiaty położyła na stoliczku, już ich nie zamierzała wczepiać. Ułożyła włosy w zwykłego koka, używając do jego utrzymania tylko jednej szpili. Drugą wsunęła za obi, by w razie potrzeby mieć się czym bronić. Serce jej przyspieszyło na samą myśl, że mogłaby tego użyć. Na niczyją pomoc nie mogła jednak teraz liczyć, a wola jej przetrwania była wielka.

 Biela zostawiła swojego tygrysa i cofnęła się kilka kroków robiąc tamtym mie%ce. Poszukała wzrokiem Tharkaya, chciała go spytać po co im tygrysy. Przecież zwykle są strasznie żylaste. Na pewno istnieją smacznie%ze stworzenia, a tymczasem ludzie polują na nie bardzo często. Już wcześniej interesowała się dziwactwami dwunogów i próbowała sobie część z nich jakoś wytłumaczyć, ale teraz mogła po prostu jednego z nich spytać.  Jednak Lu odezwał się do niej zanim wypatrzyła tego, którego szukała.

-Owszem. Dziękuję, że mnie zabrałeś.- poszła za nim. Ej, a może on wie? -Swoją drogą, po co ludziom tygrysy? Mają przecież lepsze jedzenie.-spytała, doganiając starszego (chyba) smoka. Jeśli poszedł w sam środek grupy smoków, to się zatrzymała, ale jeśli ułożył się z brzegu, położyła się obok.